Odlazak vrsne glumice i pevacice Olivere Markovic

BEOGRAD - “Nikada nisam bila ni Ofelija, ni Julija, niti sam volela takve uloge. Počela sam kao zavodnica i naigrala se takvog repertoara - od glupača do prevejanih, od opajdara do dama iz visokog društva”, znala je da kaže za sebe Olivera Marković koja je u subotu, posle teške bolesti, preminula u 87. godini.
Neki je pamte još iz partizanskih filmova, neki iz kultnog „Balkan ekspresa“ ili „Otvorenih vrata“, ali svi kao divu srpskog glumišta.

Olivera Marković je rođena 3. 5. 1925. godine u Beogradu, odakle se ubrzo seli u Niš, tamo završava osnovnu školu i prve razrede gimnazije. Na Filozofskom fakultetu upisuje smer istorija umetnosti. Ubrzo postaje student prve generacije na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju, da bi 1951. godine diplomirala u klasi profesora Mate Miloševića, kada postaje član Beogradskog dramskog pozorišta.
Prvu “predstavu” odigrala je u školskom dvorištu, a prvi profesionalni angažman bio joj je kao Klara u “Slamnom šeširu”, koji je režirao njen profesor Mata Milošević u Beogradskom dramskom pozorištu, u kome će, tokom prve decenije svog umetničkog života, Olivera Marković odigrati nekoliko značajnih uloga, pre svih Megi u predstavi “Mačka na usijanom limenom krovu”.
Bila je pod velikom pažnjom domaće štampe posle udaje za glumca Radeta Markovića, ali nikada nije dozvoljavala da joj javnost “ulazi u kuću”, naročito posle rođenja njihovog sina Gorana, poznatog filmskog i pozorišnog reditelja. Za javnost je samo govorila o svojim ulogama. Čak je i na pitanja o plati uvek odgovarala da je “dovoljna”.

Najznačajnije uloge iz tog perioda su joj Maša u komadu “Tri sestre” Čehova, Grušenjka u “Karamazovima”, Katarina u “Ukroćenoj goropadi”, Draga Mašin u “Konaku Crnjanskog“, za koje kritičari kažu da su bile “jedinstvo suprotnosti i studioznosti”. Do 1961. godine Olivera Marković je snimila i deset filmova, među kojima su “Sumnjivo lice”, “Šolaja”, “Samo ljudi”, “Poslednji kolosek”...

Za ulogu u filmu Andžeja Vajde “Sibirska Ledi Magbet” dobila je “Zlatnu arenu” u Puli, a 1997. i našu najprestižniju glumačku nagradu “Dobričin prsten”. Paralelno sa karijerom na filmu i u pozorištu Olivera se bavila i pevanjem.

Za sebe je govorila da su brojne uloge koje je odigrala uglavnom obeležene njenim karakterom, takvi su joj bili i komentari na situaciju u kinematografiji.
“Nastupila je serija mojih televizijskih babaroga. Šminkaju me tako da izgledam što gore. Ali to samo znači da sebi nisam važna nego da mi je važno ono čime se bavim”, kazala je Olivera Marković.

http://www.blic.rs/Kultura/Vesti/263575/Srcem-je-stvarala-srpski-film

Auh, pa tek sad videh ovo. Slava joj i hvala za sve filmove i serije u kojima je igrala! Počivaj u miru, Legendo!!!

Počivaj u miru...

R.I.P

Hvala joj za sve filmove i pjesme koje je sa srcem pjevala.
Pocivala u miru.

Obozhavala sam je kao Violetu u "Babinom unuchetu", jedna od onih uloga koju je sama opisala kao ulogu “mojih televizijskih babaroga"...
Eh, Violeta i njene shampite...

Pochivala u miru...

R.I.P.